12 Şubat 2010 Cuma

İçtim içtim zehirlendim Annem affetsin Kadehlerde temizlendim


Bu başlık tam bana göre oldu cuk oturdu:)Dün taksimde bir güzel demlendim sonra kendımı bir güzel kaynattım.Sonra o manyağa mesaj attım o da karsılıksız bırakmadı.İçince daha kötü oluyorum ona odaklanıyorum sonra küfürleri basıyorum şerefsize!Bir de böyle pişman havası yok mu beni deli ediyor.Ben bunu arıyorum dün baktım teli meşgule alıyor hımmm derken o aradı vay aklınca jest yapıyor neyse konuştum sonra haydi güle güle...
Ben böyle canım yanınca resmen kuduranlardanım.Dayanamıyorum mutsuz olmaya, ağlamaya !Kacarım hep böyle zamanlarda insanlardan vahşileşirim saldırgan olurum.Ehlileştiğim zaman karışırım tekrar evcimenlerin arasına...
Böyle arabesk dönemlerimden nefret ediyorum.Batsın bu dünya teytey bitsin bu rüya ağlatıp da gülene yazıklar olsun modundayım resmen!Aşık olmak eşittir aptal olmak beyninin hiçbir fonksiyonunu kullanamamak!Keşke biraz kullanabilseydim.Aptal aşık derler ya işte evet o tam benimmmmmmmmm :S
İlk defa sıkılmadım sevdiğim birinden her geçen gün sevdim içimde özümsedim.İlk defaydı işte ama yanlış kişiyle olmuş bu çarpışma!!!
Belki onu görebilirim yakın zamanda ama o endişeleniyormuş benim canımın daha fazla yanmasından dolayı...
Yuh diyorum küfürü bastım zaten of neyse ne gereği var da yazıyorum sanki ama şu sıralar yazacak birseyim mi yok hayatımda onu düşünmekten daha önemli şeyler bulamadığım için mi?Yapılanları hazmedemediğim için mi?
Bir sürü cevapsız sorular, sürekli dağılan işlemlerim var.Neyse puf en iyisi dağınık kalsın öylece belki bir gün toplamaya gelirim...

11 Şubat 2010 Perşembe

Dağınık Kaldım Yine!



Günler ne çabuk geçti tükettim ufaladım bir bir elimde...10 gün sonra gözümü başka bir yerde açıcam ÇİN!
Üzerimde bu kadar ağırlık varken ben nasıl kanatlarımı açıcam....Herşey darmadağın ve ben içinde ne aradığımı bilmeden deli gibi birseyler ararken!Birseyler beni silkelesin istiyorum yine yeniden hissetmek istiyorum.O gittiğinden beri hayatım bir komaya girdi sanki bütün heyecanlarımı,umutlarımı,hayallerimi,çocukluğumu onunla beraber gönderdim.Gidiyor olmak,sadece ondan uzak olmak...Koşmak, deli gibi ondan kaçarken yine onunla gezdiğim yerlerde kendimi bulmak...Bir dilenci gibi onu aranmak her yerde!
Umudum yok olsun istiyorum hıç bir umut yokken sadece bir kez olsun onu görmeyi dilemek neden Tanrım neden ceza mı bu?Bir mesaj attım ona sadece bir gece yanında uyumak istiyorum.Kendim için,sorgu yok, sual yok...
Ne olacak bilmiyorum o gün nezaman ve nasıl olacak bilmiyorum belkide hiç göremicem.Ona karşı bu kadar öfkeliyken neden bunu istiyorum.Bu mesajı atmasaydımda biliyorum ki hep içimde kalacaktı ama bu hep içimde kalmasın dediğim şeyler başıma da iş açtı bu bir gerçek!
Şu son zamanlarda onunla ilgili hep sadece güzel günlerimiz aklımda tuhaf bir şekilde...Ben kurtulmaya çalışmıyorum ondan artık yapamıyorum çünkü biliyorum içimde hastalıklı bir duygu var benim ve ben çok hastayım,tek ilacım da o işte o panzehirim !Onca yaptıklarından sonra yapmadığı ne kaldı ki bana!Şimdi oraya gidip uzun bir zaman dönmediğimde belki diyorum burda olduğumdan daha çabuk iyileşirim.İnsanların yüzünü ona benzetemicem artık gezdiğimiz yerlerde bulmucam kendimi...Onunla aynı gökyüzü altında gezmicem,nefes almıcam...O güne uyanırken ben başka bir masal görmeye inandırıcam kendimi...
Belki de hayatımda ilk kez kök salmak istedim ama izin vermediler.İlk defa cesaret etmiştim toplanmaya ve bir daha dağılmamaya ve adanmaya !
İçimde hayata karşı hele insanlara karşı hiç bir kırıntım kalmamışken...Küllerimden doğmak ama ben daha sönmedim ki!
Dokunsam kendime yağmur gibi yağıcam sel basıcak her yeri ondan korkuyorum,korkuyorum boğulmaktan ...
Titret ve kendine getir beni Tanrı...!

2 Şubat 2010 Salı

keşke hep sussaydın!


aylar sonra tam 4 ay sonra bir mesaj  <<şuan çok kötü bir durumdayım ama sana yaşattıklarım daha acı,bu sefil hayatı sürdüğüm sürece tek doğrusu sen olacaksın,seni taparcasına sevdim.benden hiçbir acıklama bekleme cünkü yok...>>  vay be okadar hakaret ve aşağılamadan sonra adamdan bir ses geldi.o kadar çok ağladım ki msj dan sonra,sağol be allah razı olsun sevmiş o da !hani onu bırak tapmış !
seni kaleme alıp yazmak bile beni felç ediyor hissetmeyi bırak... renklerim hemen kararıyor.mutlu bir son beklemedim aşktan hayattan sen'den ve Tanrı'dan...ama sırtıbıçakta bir bitiş de istemedim.tadı damağımda kalsaydı o da olmazdı öyle ya okadar çok severken...
senin ne halde olduğun inan zerre umrumda değil tek umurum canın cehennem olsun!

sevgisizliğim ...
içimdekini nereye bıraksam nasıl terkedıp kurtulsam bu öfke nöbetlerinden...
telkin ya yürek, biraz da tevekkül mü ilacım!!!
unutmalıyım değil mi seni
herşeyde bu kadar sen varken
ruhum bedenım seninle bütünleşmişken
önüme bakmalıyım artık 
o boşluğa atmalıyım bizi
kaybetmeliyim cıkmaz sokaklarda 
hatta daha iyilerini hakediyorum
artık ben bukadar kötü olmuşken
bütün iyi niyetlerimi bizle harcamışken
tek kişilik bir biletle iki kişilik bir sevda ile
sürgüne gidiyorum 
canım canımdan eksik...
ruhumdaki bu arbedelerle
bukadar kanamalıyken hayatım 
bu kadar sahipsiz ve kimsesizken aşk
başka bir sevdaya mı evlatlık vermeliyim
ciğeri beş para etmeyen bir insanken sen
ben seni severek güzelleştirdim 
her bir hücrene anlam kattım
varlığımla...


sanırım bana sağdan soldan geldiler kendimi bir çarkta sıkışmış gibi hissediyorum.Tanrı dan onun ölmesini istedim sonra vazgectim sürünmeli yavaş yavaş olmalı ölüm onun için...
ama bilmeli ki benım lanetim her daim peşinde ...
bu adam beni piskopata bağlıyor resmen saditsçe duygular peydahlıyor içimde ....cidden bazen korkuyorum kendimden...bukadar yalanla uyutulmak kabullenmek yapamıyorum işte beni küfürbaz yaptın varya bir zamanlar manyak diyemezken bir insan işte böyle yoldan cıkar şaşırır ...
umarım o lanet cenesini ölünceye kadar kapar ve hiç açmaz.bu kadar öfke neden içimdekinin büyüklüğünden mi?kimbilir o kadar çok şey cevapsız ki suan hersey okadar sessiz ki...ahkam kesen bir sevdanın sonunda seyirciler !yuh!luyor bizi, oysa bu sevda ayakta alkışlanırdı...