1 Şubat 2011 Salı

100 de 100 değişirken 100de 10 bile değişemeyen bir hayata hayat vermek!


Biraz önce bir klip izledim.Issız Adam ın son bölümünü koymuşlar en can alıcı noktası orası olsa gerek herkes için!Ne kadar benziyorum o filmdeki kıza beni hiçbirzaman benimseyemen bir bünyeye  kendimi enjekte etmeye çalışırken bir bakmışım ben ^O^kolik olmuşum.
Ona hep demiştim bız bu kente ıkımız birden fazla geliriz çekip giderim demiştim ama adam sallamadı sonra birgün ben gidiyorum senı son kez gormek istiyorum diyen başlayan bir cümle ile nokta koyamadıgım ve  üç nokta ile devam eden cümleleri çoğalttık beraber!
O kızla tek farkımız benım birtürlü ondan sonra eskısı gibi olamayışım...Dün yıne benı aglama krızıne soktu ben konustukca o susuyor o sustukca benı boguyor.
Artik ne gururumun ne de onun bana yaşattıklarının bedelını ödetme derdındeyım üzülse bedel ölse yada dızlerımın dibine serseler onu ne değişecek!Ben kazansam ne olcak bu saatten sonra iliğime kadar yerleşmiş bu acı!O bile artık beni düzeltemez o bile...
Bugünden sonra bır haftalık tatile giriyoruz.Hergün sabahın köründe uyanmak ve savaş halınde bir insan sürüsü ile mücadele ede ede işyerine varmak beni inanılmaz yoruyor.Sürekli yatmak istiyorum üzerimdeki bu yükü artık taşıyamıyorum, bırakmak istiyorum kendimi boşluğa; ben aşagıya düştükçe onlarda benim üzerimden düşsünler!