29 Eylül 2010 Çarşamba

sabıkalı ilişkiler içersindeyim!

   iliklerime kadar üşüyorum.zamanında hiç ettiğim harcadığım hersey yüzüme bir bir şamar gibi çarpıyor.beni seven ve benim sevmeyip götümün kalktığı zamanlar goodbye dediğim adamlar sizleri özlüyorum.hepsi bir bir canımı yakıyor şuan!
   günah cıkartma zamanım sanırım!hepsini bir bir arayıp bakın bir adam girdi hayatıma ve size yaptıklarımın hepsinin öcünü alıp gitti!affederler mi acaba?
korkuyorum kendımden acı bile hissetmiyorum hiçbirsey hissetmiyorum.herseye karsı öyle nötürüm ki...
   yazılar yazardım artık yazamıyorum.kilit vuruldu sankı elime en büyük hayalım birgün bir kıtabım olması biliyorum kalemim kuvvetlı ve bana malzeme lazımdı sadece!ve ben elimdekilerin hepsini harcadım.
tanımadıgım bır adamın yatağına gırıp gozumu yummak ıstyrm kollarında ve sonra sabah kalktıgımda gıtmıs olmasını isterdim.
uyuyamıyorum uyutamıyorum artık kendımı!
hergecen gün kendımı yalnızlaştırdım.hayat ,hergecen gün daha fazla öfkemı toplayıp çarpmaya devam edıyor.
ve benı ayakta tutan sey o!
şimdi bütün aşklarımdan vaftiz olmak istiyorum...
 

5 yorum:

  1. sanırım hepimizin bu yazıdan kendine çıkardığı bi nokta olucak.. o kadar tanıdıkki.. üzülme..

    nyks

    YanıtlaSil
  2. hemera-nyks üzülmek mi keşke hissedebilsem???????

    YanıtlaSil
  3. ama bağımlılık yapıyor işte, bir süre sonra birçok şeyi feda ediyorsun kalemine mürekkep yapabilmek için...

    YanıtlaSil
  4. antisiz...evet yazamadan okumadan düşünemiyorum ama bazen sıcaklık özlüyorum ve kıvrılmak boylu boyunca bır tene serilmek hissetmek...

    YanıtlaSil
  5. evet haklısın, insanız çünkü, bitince açlığımız, hissedince tokluğu, yine feda ediyoruz ta ki yeniden açlığı hissedene kadar...

    YanıtlaSil

yorumla beni bir fiilen edepsizleşmeden :)